نیاز به تشکیلات بی‌سیم در دوره پهلوی اول باعث شد تا وزارت جنگ به دستور رضاشاه به این مهم بپردازد. به دنبال آن در سال 1303 هجری شمسی ساختمان بی‌سیم قصر به اتمام رسید.
ساختمان مذکور به همت ابراهیم معمارباشی از معماران برجسته، بنا نهاده شد و به  نام عمارت کلاه فرنگی نامگذاری گشت و نخستین دکل نیز با ارتفاع 120 متر در حاشیه این ساختمان افراشته شد. بالاخره در سال 1305 با مخابره اولین پیام از روسیه آغاز به کار کرد. چند سال بعد دستگاه های V.H.F و U.H.F فرانسوی جانشین کابل های تلفن و تلگراف گردید.
ساخت ساختمان رادیو ایران نیز در سال 1317 هجری شمسی آغاز و دو سال بعد افتتاح شد. نخستین برنامه‌ای که از رادیو برای سراسر ایران پخش شده است،‌ از عمارت کلاه فرنگی مخابره شده است.
بعد از انتقال ایستگاه رادیو به میدان ارگ، به جز مواردی جزیی، مورد استفاده مناسبی قرار نگرفت و سال‌ها به صورت غیر قابل استفاده در گوشه‌ای از محوطه بی‌سیم متروک ماند.
این بنا که اولین فرستنده رادیویی کشور است، با مساحت 1450مترمربع در محوطه‌ای  21 هکتاری قرار گرفته است. امروز در عصر ارتباطات، عمارت کلاه فرنگی به عنوان نمادی از فضای ارتباطی کشور، تصویری از هویت این بخش از سرزمین ما را به نمایش می‌گذارد . مسئولین شرکت مخابرات ایران در سال 1385 تصمیم به بازسازی، مرمت و احیای این بنای تاریخی و ملی و ایجاد یک مجتمع فرهنگی و علمی گرفتند. برای ماندگاری این بنای ارزشمند و جلوگیری از تخریب بنا، سیستم گرمایش کفی سوپرپایپ مورد انتخاب کارفرمای این ساختمان تاریخی قرار گرفت. این پروژه با پیمانکاری شرکت کنترل ولت و توسط شرکت تامین (نمایندگی سوپرپایپ) اجرا شد. از دیگر مشخصات این بنا پس از مرمت و بازسازی‌، قابلیت مقاومت در برابر زلزله 7/5 ریشتری می باشد.
به خاطر وجود این بنا در محوطه وزارت ارتباطات و فن آوری اطلاعات، آن قسمت را هنوز هم به عنوان ایستگاه بی‌سیم می‌شناسند.